Partition of India: 14 ਅਗਸਤ ਭਾਰਤ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਔਖਾ ਦਿਨ, ਸੰਤਾਪ ਹੰਡਾਉਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਅੱਜ ਵੀ ਹਰੇ

ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸ਼ਾਸਨ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਮਿਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਦੋ ਹਿੱਸੇ ਅਤੇ ਫਿਰ ਕਰੋੜਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਉਜਾੜਾ ਭਾਰਤ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਔਖਾ ਦੌਰ ਸੀ। ਵੰਡ ਦਾ ਦਰਦ ਝੱਲਣ ਵਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰ ਇਸ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲ ਸਕਦੇ। ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਫੈਸਲੇ ਕਾਰਨ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕ ਆਪਣੀ ਜਾਇਦਾਦ ਤੋਂ ਬੇਦਖਲ ਹੋ ਕੇ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਆ ਗਏ। ਵੰਡ ਦੀ ਇਸ ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਨੂੰ 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਦੁਖਾਂਤ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦੀ ਮਿਲੀ ਤਾਂ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਕੁੱਲ ਆਬਾਦੀ 40 ਕਰੋੜ ਦੇ ਕਰੀਬ ਸੀ। ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਆਪਣੇ ਲਈ ਵੱਖਰੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।

ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਦੋ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿਚ ਵੰਡ ਕੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਬੜੀ ਹਫੜਾ-ਦਫੜੀ ਵਿਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਭਾਰਤ ਦੇ ਆਖ਼ਰੀ ਗਵਰਨਰ ਜਨਰਲ ਲਾਰਡ ਮਾਊਂਟਬੈਟਨ ਨੇ ਜਲਦਬਾਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਵੰਡ ਨੂੰ ਅੰਜਾਮ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢਣ ਦੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਇੰਨਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦੋਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਵੰਡ ਦੀ ਰੇਖਾ ਖਿੱਚਣ ਵਾਲਾ ਸਿਰਿਲ ਰੈਡਕਲਿਫ ਕੁਝ ਹਫਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਭਾਰਤ ਆਇਆ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਧਾਰਮਿਕ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਸਮਝੇ ਬਿਨਾਂ ਇੱਕ ਰੇਖਾ ਖਿੱਚ ਕੇ ਦੋ ਦੇਸ਼ ਬਣਾਏ।

ਵੱਖਰੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਮੁਸਲਿਮ ਲੀਗ ਦੇ ਮੁਹੰਮਦ ਅਲੀ ਜਿਨਾਹ ਨੇ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਹਿੰਦੂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਚੌਥਾਈ ਸੀ। ਭਾਰਤ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਪੰਡਿਤ ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਦੋ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਣ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਸਨ। ਪਰ, ਜਿਨਾਹ ਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਨੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣ ਵੇਲੇ ਲਕੀਰ ਖਿੱਚਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਦਿੱਤਾ। ਇਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਲਕੀਰ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਅੱਜ ਤੱਕ ਇਹ ਦੋਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦਰਮਿਆਨ ਗੜਬੜ ਅਤੇ ਮਤਭੇਦ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਇਸ ਸਿੰਗਲ ਸਟ੍ਰੀਕ ਕਾਰਨ, ਦੁਨੀਆ ਨੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਉਜਾੜਾ ਦੇਖਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ 1.45 ਕਰੋੜ ਲੋਕ ਬੇਘਰ ਹੋਏ ਸਨ।

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਗੁਲਾਮ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਦੇਖਿਆ ਸੀ, ਉਹ ਦੇਸ਼ ਵੰਡ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਖੂਨ ਦੇ ਪਿਆਸੇ ਹੋ ਗਏ। ਵੰਡ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦਰਦ ਦੋਵਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਝੱਲਣਾ ਪਿਆ। ਉਸ ਦੌਰ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਲਿਖਣ ਵਾਲੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੇਖਕਾਂ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਦੰਗਿਆਂ ਦੌਰਾਨ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਔਰਤਾਂ ਨਾਲ ਬਲਾਤਕਾਰ ਅਤੇ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। 

ਵੰਡ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿਚ ਹਿੰਦੂਆਂ ਅਤੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ 'ਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ। ਗੈਰ-ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਛੱਡਣ ਦੀਆਂ ਧਮਕੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਮਨੁੱਖਤਾ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਈ ਹੋਵੇ। ਮਰਦ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਰਹੇ ਸਨ। ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਜੇਕਰ ਉਹ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਨਾ ਵਧੇ ਤਾਂ ਉਹ ਪਿੱਛੇ ਰਹਿ ਜਾਣਗੀਆਂ। 

ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੂ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਨੰਗੀ ਪਰੇਡ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਔਰਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਆਸਾਨ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਵੰਡ ਨੇ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਦਰਦ ਦੀ ਕਦੇ ਨਾ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਕਹਾਣੀ ਦਿੱਤੀ। ਵੰਡ ਨੇ ਦੋਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਸਥਿਤੀ ਬਹੁਤ ਖਰਾਬ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਲੋਕ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਵੀ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਦੰਗਾਕਾਰੀਆਂ ਦੇ ਸਮੂਹ ਖੁੱਲ੍ਹੇਆਮ ਦੇਸ਼ ਛੱਡਣ ਦੀਆਂ ਧਮਕੀਆਂ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ। ਹਰ ਪਾਸੇ ਮੌਤ ਅਤੇ ਵਹਿਸ਼ੀਆਨਾ ਆਪਣਾ ਨੰਗਾ ਨਾਚ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।

ਸਿਰਲ ਰੈਡਕਲਿਫ ਦੁਆਰਾ ਖਿੱਚੀ ਗਈ ਇਸ ਇੱਕ ਲਾਈਨ ਨੇ ਦੋਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਹਿੰਦੂਆਂ ਅਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਕਦੇ ਨਾ ਖਤਮ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਪਾੜਾ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੂੰ 14 ਅਗਸਤ 1947 ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦੀ ਮਿਲੀ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਨੇ 15 ਅਗਸਤ 1947 ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਇਆ। ਪਰ ਦੋਵਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਸਰਹੱਦੀ ਰੇਖਾ ਤੈਅ ਕਰਨ ਲਈ 17 ਅਗਸਤ ਤੱਕ ਦਾ ਸਮਾਂ ਲੱਗਾ। 17 ਅਗਸਤ 1947 ਨੂੰ ਦੋਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਸਰਹੱਦਾਂ ਖਿੱਚੀਆਂ ਗਈਆਂ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਥਿਤੀ ਵਿਗੜਦੀ ਰਹੀ। ਵੰਡ ਨੇ ਦੋ ਦੇਸ਼ ਬਣਾਏ, ਪਰ ਇਸ ਨੇ ਦੋਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦਰਮਿਆਨ ਨਫ਼ਰਤ ਦੇ ਬੀਜ ਸਦਾ ਲਈ ਬੀਜੇ।